پیشتر در زومیت، مقاله‌ای تحت عنوان تاریخچه کامل سیستم‌عامل اندروید منتشر شده بود و حالا به iOS می‌رسیم.

iOS، نرم‌افزاری است که به تلفن‌های همراه اپل جان بخشیده، سیستم‌عاملی که استفاده از آن برای اغلب کاربران، بسیار ساده است. پلت‌فرمی قدرتمند برای توسعه‌دهندگان اپلیکیشن‌ که به کاربران خود در همه دستگاه‌ها تجربه‌ای مشابه ارائه می‌کند. احتمالاً قابل توجه‌ترین بخش iOS فعلی، شباهت بسیار زیاد آن به نسخه اولیه iOS در سال اول است. با این حال، اپل، انبوهی از امکانات و ویژگی‌های جدید را از آن زمان ارائه نموده است. اپل، به دور از خطر یکنواخت شدن ویژگی‌های سیستم‌عاملش به مرور زمان، iOS را به‌گونه‌ای راهبری نمود که همچنان سرزنده و جذاب بوده و ویژگی‌های اختصاصی بهتری نسبت به هریک از سیستم‌عامل‌های موجود درخود داشته‌ باشد. iOS 6، از این مرحله نیز فراتر رفته است.

چگونه از سیستم‌عاملی ساده و بدون پشتیبانی از اپلیکیشن‌های Third Party، چندوظیفگی و یا حتی Copy/Paste، در سال ۲۰۰۷، به سیستم‌عامل امروزی رسیدیم؟ لطفاً در ادامه با زومیت همراه باشید تا به صورت جامع به این مسأله بپردازیم.

سیستم عامل موبایـل اپل، محصــولی از قلب OS X

زمانی که آیفون اول معرفی شد، اپل اعلام کرد که iOS، مانند OS X، از هسته یونیکس متولد شده و از ابزارهای مشابهی استفاده می‌کند. با همه اینها، این مسأله کاملاً مشهود بود که علیرغم اشتراکات بسیار زیادی که میان OS X و iOS وجود دارد، iOS برای اینکه بتواند یک سیستم‌عامل جداگانه محسوب شود، به اندازه کافی با OS X متفاوت بود.

هنگامی که آیفون عرضه شد، iOS را iPhone OS می‌نامیدند و این نام برای سه سال باقی ماند و تنها پس از معرفی iOS 4 در ژوئن ۲۰۱۰ بود که نام آن به iOS تغییر یافت، با وجود این در ادامه متن و برای راحتی، ما همه نسخه‌های سیستم‌عامل اپل را iOS می‌نامیم.

«iOS 1: تولد آیفون»

اگرچه ممکن است تصور این مطلب کمی سخت باشد، ولی زمان معرفی آیفون اول، سیستم‌عامل آن از همه رقبا عقبتر بود و در مقایسه با امکانات سایر سیستم‌عامل‌ها حرف زیادی برای گفتن نداشت.

در سال ۲۰۰۷ ویندوزموبایل، پالم، سیمبین و بلک‌بری با داشتن مجموعه کاملی از ویژگی‌های متنوع، سیستم‌عامل‌های موفق و قدرتمندی محسوب می‌شدند. در مقابل آنها، iOS محصولی بود که از 3G، چندوظیفگی، اپلیکیشن‌های Third Party و حتی از Copy/paste پشتیبانی نمی‌کرد. iOS اول، از ضمیمه کردن فایل‌ها به ایمیل‌، از پیام‌های چند‌رسانه‌ای (MMS)، از اپلیکیشن‌های دریافت و ارسال ایمیل، از شخصی‌سازی صفحه‌ اصلی، پشتیبانی نمی‌کرد. در آن زمان، iOS، فایل‌های سیستمی‌ را از دید کاربر مخفی می‌کرد و امکان ویرایش فایل‌های متنی را نداشت. از شماره‌گیری صوتی پشتیبانی نمی‌کرد و برای توسعه‌دهندگان و هکرها به طور کامل بسته و غیرقابل دسترسی بود.

اپل در آن هنگام، به جای رقابت در زمینه سخت‌افزار، بر روی ایجاد یک تجربه کاربری بی‌نظیر تمرکز نمود.

با همه اینها، تمام امکاناتی که در آن زمان در iOS وجود نداشتند، حالا در دسترس و توسط اغلب کاربران شناخته شده هستند. اپل در آن هنگام، به جای رقابت در زمینه سخت‌افزار، بر روی ایجاد یک تجربه کاربری بی‌نظیر تمرکز نمود. برای همین در سال ۲۰۰۷، بر روی سرعت، سازگاری اپلیکیشن‌ها با یکدیگر و ارائه چندین ویژگی بسیار بهتر نسبت به رقبا تمرکز نمود. البته، iOS در آن زمان هم خلاقیت‌ها و نوآوری خیره‌کننده‌ای در خود داشت که در ادامه به سه مورد از آن‌ها، که خلاقیت‌هایی انقلابی در صنعت موبایل محسوب می‌شدند اشاره می‌کنیم.

۱- هسته‌ رابط کاربری iOS:

پیش از عرضه iOS، تلفن‌های هوشمند، صفحه نمایش لمسی و یا تاچ‌های مقاومتی به همراه قلم‌نوری نداشتند.آیفون، ویژگی‌های متداول آن زمان را باصفحه‌نمایش‌های خازنی عوض نمود اما مسأله مهمتر این بود که اپل با دقت زیاد، مجموعه سخت‌افزاری جدیدی برای ساخت یک مدل تعاملی جدید ایجاد کرده بود که بسیار ساده‌تر و قدرتمند از مدل‌های پیشین خود محسوب می‌شد. اپل به غیر ۵ مورد، تمام کلیدهای سخت‌افزاری را حذف کرد مدل تعامل با صفحه لمسی را به مدل پیش‌فرض برای استفاده کاربر تبدیل نمود. علاوه بر این، اپل با ایجاد تکنیک جدید زوم و اسکرول‌های درون صفحه‌ای، تلاش نمود کار با اپلیکیشن‌ها، برای کاربر طبیعی‌تر و بلادرنگ جلوه کند. سرعت و راحتی کار با iOS، خارق‌العاده و چشمگیر بود و این احساس تا سالهای بعد همچنان باقی ماند.

۲- مرورگر موبایل سافاری

تمام حرکت‌های لمسی معرفی شده در iOS، به سافاری، مرورگر آن نیز وارد شدند. زمانی که استیو جابز درباره این مسأله سخن گفت، اکثراً گمان می‌کردند این‌ها بیشتر یک بلوف تبلیغاتی محسوب می‌شود، در حالیکه به کمک همین ویژگی، برای سالها آیفون در رقابت با رقیبان خود جلو افتاد.

 شهرت سافاری، به عدم پشتیبانی آن از فلش بازمی‌گشت و در همین حال سافاری تبدیل به اولین مرورگر موبایلی بود که سازگاری و قدرتمندی آن در حد و اندازه مرورگرهای رایانه‌‌های رومیزی بود. در حالیکه سیستم‌عامل‌های موبایلی موجود با مشکلات گوناگونی در هنگام مشاهده وب‌سایت‌ها مواجه بودند، سافاری موبایل، در حال ارائه تجربه‌ای بی‌نظیر از وب‌گردی بی‌نقص و کامل بود که در آن کاربر قادر به زوم و اسکرول بسیار راحت بود.

۳- پخش موسیقی صفحه‌گسترده

اپل، اکوسیستم بزرگ آیتونز و آی‌پاد را به iOS آورد تا از این طریق، سیستم‌عامل خود را به یک اکو‌سیستم فوق‌العاده و عظیم در زمینه موسیقی، فیلم، کتاب و اپلیکیشن‌ تبدیل کند. برای بسیاری از کاربران، گوش دادن به موسیقی، در زمره ۵ کار اصلی تلفن‌همراه محسوب نمی‌شود. اما در زمان معرفی اپلیکیشن آی‌پاد، آیفون به وسیله‌ای تبدیل شد که به کمک آن هر کاربری قادر بود به راحتی هرچه تمام‌تر به موسیقی گوش فرا داده و از شنیدن آهنگ‌های گوناگون هیجانزده شوند.

در کنار تمام ویژگی‌های جدید و کاربردی، iOS 1، اپلیکیشن‌های دیگری را نیز معرفی کرد که در آن زمان برای پلت‌فرم جدید اپل بسیار مهم محسوب می‌شدند در ادامه به تعدادی از آنها خواهیم پرداخت:

- گوگل مپ

نقشه گوگل، به طرز شگفت‌آوری در آیفون نسبت به سایر پلت‌فرم‌‌ها بهتر عمل می‌کرد. اپل با کاربردی‌تر کردن عملیات‌هایی نظیر زوم، کار بااپلیکیشن‌ها را بسیار سریع و طبیعی‌تر کرده بود و همین دقت‌نظر، تجربه کار با اپلیکیشن نقشه در آیفون را، حتی از کار با این سرویس در رایانه‌های رومیزی نیز لذت‌بخش‌تر کرده بود.

- پست‌صوتی (Voicemail) با رابط کاربری تصویری

این حرکت، ترفندی هوشمندانه از طرف اپل محسوب می‌شد که به کاربران خود اجازه می‌داد بدون درگیر شدن با دستورالعمل‌های صوتی موجود در اپراتورها، بتوانند از این ویژگی در تلفن‌همراه خود استفاده کنند. معرفی این ویژگی، نشان از دستاوردی تازه برای اپل بود که نیازمندی او به اپراتورها را بازهم کمتر از گذشته می‌کرد و نشان می‌داد که بازیگر اصلی در ایجاد تجربه‌کاربری فوق‌العاده فقط و فقط اپل است و اپراتورها نقش چندانی در آن ندارند.

- همگام‌سازی به کمک آیتونز

همگام‌سازی به کمک آیتونز، از ویژگی‌های بسیار معمولی این روزها محسوب می‌شود. اما هر کسی که تجربه کار با HotSync پالم یا ActiveSync مایکروسافت را داشته باشد، حقیقتاً از این همه راحتی و سهولت در iTunes Sync بسیار خوشنود و ممنون خواهد بود. مسأله‌ای که در آن زمان بسیار مهم به نظر می‌رسید. این کار، نمونه‌ای از توانایی اپل، در آسان‌سازی و راحت کردن کار با ویژگی‌هایی است که در همان زمان توسط شرکت‌های رقیب و با پیچیدگی‌های ناراحت‌کننده‌ و گاه دیوانه‌کننده عرضه می‌شدند.

- صفحه‌کلید نرم‌افزاری

احتمالاً صفحه‌ کلید iOS 1، اولین صفحه‌کلید نرم‌افزاری هوشمندانه و کاربردی محسوب می‌شد که می‌توانستید به کمک انگشتان خود با آن تایپ کنید. درست است که سیستم‌عامل‌هایی نظیر پالم و اپلیکیشن‌هایی مانند FitalyStamp تایپ کردن متون به کمک قلم را ممکن کرده بودند اما نمونه معرفی‌شده در اپل در صورت نیاز به شما نمایش داده می‌شد و درعین حال، در مواقع لزوم، فضای مطالعه بیشتری را به کاربر ارائه می‌داد.

تعریف و تمجیدها از iOS 1، زیاد بود که البته سزاوار این ستایش‌ها نیز بود. با این همه کمبودهای زیادی نیز داشت. یکی از بزرگترین آن‌ها عدم پشتیبانی از Third party ها بود. اپل از اینکه کاربران این مشکل را از طریق مرورگر خود رفع کنند، خسته شده‌بود، از طرفی اپلیکیشن‌های مبتنی بر HTML هم در آن مرحله نبودند که بتوانند، پاسخگوی نیازهای کاربرانی در این سطح باشند. بواسطه این مسائل و ارائه یک پلت‌فرم مناسب برای توسعه اپلیکیشن‌هایی فراتر از مرورگر بود که خیلی‌ها (و شاید خود شما نیز) بر این عقیده بودند که آیفون را نمی‌توان یک تلفن‌هوشمند نامید. سیستم‌عامل iOS 1، تنها یک عمل‌کرد چند‌وظیفگی را پشتیبانی می‌کرد. اجرای اپلیکیشن‌ آی‌پاد در کنار اپلیکیشن‌های دیگر. در‌ واقع با وجود اینکه چندوظیفگی در سایر تلفن‌های هوشمند آن زمان، عمل‌کردی فوق‌العاده‌ نداشت ولی به هرحال برای اکثر اپلیکیشن‌ها قابل استفاده بود و از این‌رو عدم پشتیبانی آیفون از این ویژگی، کاملاً مشهود و بارز می‌نمود.

اپل در iOS 1، کار دیگری نیز انجام داد که در دنیای تلفن‌های همراه یک سنت‌شکنی محسوب می‌شد و آن مخفی کردن فایل‌های سیستمی از دسترس کاربران بود.

علاوه بر این iOS 1، کار دیگری نیز انجام داد که در دنیای تلفن‌های همراه یک سنت‌شکنی محسوب می‌شد و آن مخفی کردن فایل‌های سیستمی از دسترس کاربران بود.

با اینکه اتخاذ این تصمیم، تا امروز، همچنان محل ایجاد بحث‌های مختلف برای دفاع یا انتقاد از عمل‌کرد اپل بوده‌، لیکن انجام این‌کار، در جهت آسان‌سازی و کاربرپسندتر کردن دستگاه انجام گرفت. اما در شرایطی هم این نوع نگرش‌ می‌تواند دیوانه‌کننده باشند. برای مثال امکان تغییر آهنگ‌های گوشی، که حتی در ابتدایی‌ترین گوش‌های هوشمند وجود داشت، به خاطر نگاه خاص اپل، در آیفون وجود نداشت.

در نهایت، اپل در iOS 1، ویژگی Springboard را معرفی کرد. به کمک این ویژگی در هرجای سیستم‌عامل که باشید، با فشردن کلید Home، لیستی از اپلیکیشن‌های مرتبط، به کاربر نمایش داده می‌شود. این ویژگی هنوز هم وجود دارد ولی همانند سابق از ویجت‌ها پشتیبانی نمی‌کند و تنها قادر به نمایش اپلیکیشن‌هایی خاص است. در حالیکه ویژگی‌های مشابه با امکان شخصی‌سازی از مدتها قبل در بعضی از سیستم‌عامل‌های رقیب (سیمبین و ویندوزموبایل) وجود داشت.

در مقایسه ویژگی‌ها، ویندوزموبایل تقریباً در تمام قسمت‌ها iOS را شکست می‌داد. اما هنگامی که صحبت از کاربرد‌پذیری و سهولت استفاده به میان می‌آمد، هیچ جای بحثی در برتری iOS وجود نداشت. چرا که همان‌طور که همه کاربران حرفه‌ای می‌دانند، مسأله اصلی در کاربردپذیری، سهولت استفاده در درازمدت است.

«بروز رسانی‌های iOS 1»

سه ماه پس از معرفی آیفون، اپل، اولین بروز رسانی نرم‌افزاری مهم را برای دستگاه‌های خود منتشر کرد. iOS 1.1.1 در زمان عرضه خود، به چند دلیل، مهم و قابل توجه بود. دلیل اول این بود که اپل، با این عرضه، به ایجاد الگوی انتشار iOS جدید همزمان با دستگاه‌های جدید اقدام کرد که در این مورد، دستگاه جدید آی‌پاد تاچ بود.

اپل، عملاً نشان داد که قصد دارد به طور مداوم و دنباله‌دار، بروز رسانی iOS را با معرفی نسخه‌ها و ویژگی‌های جدید ادامه دهد.

نکته دیگر این بود که اپل، عملاً نشان داد که قصد دارد به طور مداوم و دنباله‌دار، بروز رسانی iOS را با معرفی نسخه‌های جدید و ویژگی‌های جدید ادامه دهد و این بروز رسانی‌ها را تا حد امکان بر روی دستگاه‌های خود اعمال کند. در سالهای اول که اپل تنها دو دستگاه iOS داشت، اعلام این مسأله که اپل سعی دارد تمام دستگاه‌های iOS را یکپارچه نگه دارد کار چندان سختی نبود. اما این عمل‌کرد در سالهای بعد و با معرفی گجت‌های بیشتر، همچنان ادامه یافت.

در آن برهه از زمان بروز رسانی iOS تنها شامل یک ویژگی تازه بود: فروشگاه موزیک آیتونز با پشتیبانی از وای‌فای. این ویژگی به کاربر امکان می‌داد که بتواند مستقیماً از طریق دستگاه، موسیقی‌های دلخواه خود را خریداری کند. این ویژگی از اولین نمونه‌ سرویس‌های معرفی شده توسط اپل بود که در آن، نگرانی‌هایی مبنی بر مختل شدن سرویس، توسط فرکانس‌های AT&T ایجاد شد. از اینرو در آن زمان، این سرویس تنها از طریق وای‌فای در دسترس کاربران قرار گرفت.

علاوه بر این نسخه 1.1.1 از خروجی تلویزیون و ویژگی دابل‌کلیک بر روی کلید Home نیز پشتیبانی می‌کرد که ویژگی دوم، آغازگر سلسله تغییراتی بود که اپل قصد داشت در سالهای آتی بر روی عمل‌کرد کلید Home اعمال کند.

پس از آن، نسخه 1.1.3 با قابلیت مرتب‌سازی آیکون‌های صفحه اصلی و ایجاد میانبر از وب‌سایت‌های مورد علاقه معرفی شد.

اپل در این نسخه، ویژگی موسوم به Web Clips را نیز معرفی نمود که قابل توجه بود و به طور عمده یادآور این مسأله بود که در آن زمان اپلیکیشن‌های اختصاصی مبتنی بر SDK ، برای iOS وجود نداشت.

من مشخصاً آن زمان را به یاد می‌آورم که آیفون ترکیبی از احساس بی‌حوصلگی و هیجان را به کاربر منتقل می‌کرد. بی حوصلگی به این خاطر که کاربر به وضوح قابلیت‌های برآورده نشده در iOS را درک کرده و چشم انتظار معرفی آن‌ها بود و هیجان از این نظر که کاربر آموخته بود که اپل به طور مرتب در بروز رسانی‌های خود ویژگی‌های جدیدی را معرفی می‌کند.

در آن دوره، با معرفی هر ویژگی، کاربران عبارت «بلاخره به iOS اضافه شد.» را به کار می‌بردند، چرا که نبود بسیاری از ویژگی‌های مذکور، به صورت بدیهی به چشم آمده و احساس می‌شد و اپل هم نشان داده بود که توانایی ارائه آن‌ها را در iOS دارد.

از برنامه‌های اختصاصی نیز، همچنان خبری نبود ولی همه می‌دانستند به زودی پای آن‌ها به iOS باز خواهد شد.

«iOS 2: اپلیکیشن‌ها آمدند»

یکی دیگر از زمان‌هایی که عبارت «بلاخره به iOS اضافه شد.» استفاده شد، در جولای ۲۰۰۸ بود، زمانی که اپل فروشگاه اپلیکیشن‌ها (App Store) را معرفی نمود.

مدیریت و ارائه اپلیکیشن‌های واسطه (Third Party) تا آن زمان یکی از کاربردی‌ترین عمل‌کرد‌های اپل محسوب می‌شد و اپل تلاش کرد تا به این طریق امکان توسعه، جستجو و نصب اپلیکیشن‌ها را در مجموعه iOS پیاده‌سازی کند. در ادامه با زومیت همراه باشید تا به بعضی از ویژگی‌های جدید iOS 2 بپردازیم:

- App Store

فروشگاه اپلیکیشن‌ها، پیش از این در هر دو دستگاه و در درون آیتونز وجود داشت. مکانی که کاربران می‌توانستند با مرور اپلیکیشن‌ها، آن‌ها را نصب کنند. اما معرفی اپلیکیشن‌ جداگانه برای این نرم‌افزار، تغییری بزرگ نسبت به نحوه انتشار اپلیکیشن‌ها در گذشته محسوب می‌شد. این تغییر در درجه اول باعث شد دسترسی به نرم‌افزارها از طریق وب و آیتونز، به اپلیکیشن‌ واسطه App Store منتقل شوند. ولی نکته مهم و هوشمندانه این بود که App Store بر روی آیتونز استوار شده بود و به همین دلیل، کاربران برای استفاده و خرید اپلیکیشن‌ها از ورود مجدد اطلاعات کاربری و کارت اعتباری بی‌نیاز می‌شدند چرا که اطلاعات آن‌ها پیشتر در آیتونز ذخیره شده‌ بود. در نتیجه جستجو و نصب نرم‌افزارها آسانتر شده و همین حرکت اپل، در آینده باعث افزایش در فروش اپلیکیشن‌ها شد.

- SDK های iOS

توضیح: SDK یا کیت‌ توسعه نرم‌افزاری، مجموعه توابع و کتابخانه‌های کامپایل شده‌ای هستند که تولیدکنندگان نرم‌افزار، برای آسان کردن برنامه‌نویسی بر روی پلت‌فرم‌های گوناگون فراهم کرده و در اختیار برنامه‌نویسان اپلیکیشن‌ها قرار می‌دهند.

این دومین نوآوری اپل در iOS دوم بود. آیفون دستگاهی پرقدرت محسوب می‌شد و اپل با‌عرضه SDK، ابزارهای فوق‌العاده‌ای در اختیار توسعه‌دهندگان iOS قرار داد. پس از آن، عرضه بازی‌های سه‌بعدی برای آیفون متداول شد و در مجموع اپلیکیشن‌های iOS، کاربردی‌تر، شیک‌تر و پیشرفته‌تر از اپلیکیشن‌های سایر پلت‌فرم‌ها شدند. این ترکیب و خصوصیت، iOS را به پلت‌فرم پیشتاز در تولید اپلیکیشن‌ها تبدیل کرد که شرکت‌های رقیب همچنان تلاش می‌کنند به آن برسند.

نکته مهم و هوشمندانه این بود که App Store بر روی آیتونز استوار شده بود و به همین دلیل، کاربران برای استفاده و خرید اپلیکیشن‌ها از ورود مجدد اطلاعات کاربری و کارت اعتباری بی‌نیاز می‌شدند.

با وجود تمام این موارد، معرفی اپلیکیشن‌ها و اپ‌استور، آنچنان آرام نبوده و با انتقاداتی همراه شد. اپل، دسترسی کامل به هسته iOS را امکان‌پذیر ننمود و تنها اجازه نصب اپلیکیشن‌هایی را فراهم کرد که در اپ‌استور ثبت شده بودند. از آنجا که تنها راه قانونی و مشروع نصب اپلیکیشن‌ها، از طریق اپ‌استور بود، اپل سیاست خاصی را برای ورود یا عدم ورود اپلیکیشن‌ها به اپ‌استور تدارک دید. برخی از قوانین اپل در این سیاست، کاملاً سرراست بودند. مثلاً عدم ثبت اپلیکیشن‌های حاوی موضوعات مستهجن. اما به عقیده کاربران، بعضی از این قوانین، اپل را در موقعیتی انحصارطلبانه قرار می‌دادند. برای مثال، اپل معمولاً اپلیکیشن‌هایی را که برای پلت‌فرم دیگر نیز عرضه شده‌ بودند در اپ‌استور قرار نمی‌داد. از نمونه‌های دیگر می‌توان به اپلیکیشن‌هایی اشاره کرد که به کمک آن‌ها می‌توانستید با اتصال آیفون به رایانه، به اینترنت دسترسی داشته باشید.

یکی از نتایج شاید پیش‌بینی نشده معرفی اپ‌استور، کاهش چشمگیر قیمت‌ اپلیکیشن‌ها بود که کاملاً به نفع مصرف‌کنندگان و توسعه‌دهندگان اپلیکیشن‌ها تمام شده و در مواردی شگفتی همگان را به همراه داشت. برای مثال پس از مدتی، اپلیکیشن‌هایی که با قیمت ۴۰ دلار عرضه می شدند، با ورود به اپ‌استور به قیمتی بین ۵ دلار تا ۹۹ سنت رسیدند. کار به جایی رسید که اپلیکیشنی که ۴ دلار قیمت داشت، یک اپلیکیشن گران محسوب می‌شد!

به مرور زمان لیست پرفروشترین اپلیکیشن‌ها نیز ایجاد شد که چیزی مثل لیست‌های Top Ten در موسیقی بود. اگر توسعه‌دهندگان می‌توانستند به این لیست راه پیدا کنند، سود سرشاری را نصیب خود می‌کردند اما رسیدن به این لیست هم کار ساده‌ای نبود. بسیاری از نگرانی‌ها و سختی‌ها به مرور زمان از میان رفت و حالا بسیاری از شرکت‌ها و توسعه‌دهندگان مستقل، از طریق فروش اپلیکیشن‌های iOS درآمد کسب می کنند.

- پشتیبانی از سرویس Exchange مایکروسافت

نسخه دوم iOS، اقدام به معرفی امکاناتی کرد که پیش از این در سایر پلت‌فرم‌ها وجود داشتند. یکی از مهمترین ویژگی‌ها، پشتیبانی کامل از سرویس Exchange مایکروسافت برای دسترسی به ایمیل، تقویم و لیست مخاطبان کاربران این سرویس بود. علاوه بر این، اپل ویژگی جستجو در لیست مخاطبان را به iOS 2 اضافه کرد تا انتخاب چند مخاطب مختلف امکان‌پذیر شود. تا پیش از این، برای انتخاب یک مخاطب، کاربر مجبور به اسکرول و جستجوی دستی در تمام لیست بود.

- سرویس MobileMe

اپل در iOS 2، علاوه بر موارد فوق، سرویس ابری خود را نیز معرفی کرد. سرویس که جایگزین Mac. شده و همگام‌سازی یکپارچه ایمیل، تقویم و لیست مخاطبان را برای کاربر فراهم می‌کرد. MobileMe هیچ‌گاه با استقبال عمومی روبرو نشد. این عدم استقبال هم ناشی از دو دلیل بود. اول هزینه ۹۹ دلاری آن به عنوان حق اشتراک سالانه و دوم نامطئن بودن سرویس در روزهای اول.

سیستم‌عامل iOS 2، در کنار iPhone 3G منتشر شد. برای همین طبیعتاً آمادگی پشتیبانی از سخت‌افزارها و ویژگی‌های جدید این مدل، مانند A-GPS و 3G را داشت.

«بروز رسانی‌های iOS 2»

متأسفانه، iOS 2، نسخه باثباتی محسوب نمی‌شد. بسیاری از کاربران، مشکلاتی مانند عمر کم باطری، مشکلات اجرای اپلیکیشن‌‌ و قطع شدن تماس‌ها را تجربه کردند. همه این مشکلات هم در فاصله میان دو نسخه 2.0.1 و 2.0.2 رخ داده بود که انتشار آن‌ها در زمانی زودتر از انتظار انجام شده بود. نسخه 2.1 در سپتامبر ۲۰۰۸ و برای رفع مشکلاتی که پیشتر بیان شده بود منتشر شد و مجموعه زیادی از باگ‌های iOS را ترمیم کرد. علاوه بر این همگام‌سازی دستگاه با آیتونز را سریعتر از گذشته کرد.

در نوامبر همان سال iOS 2.2 منتشر شد. این بروز رسانی، کام کاربران نقشه را شیرین‌تر کرد. با این نسخه، ویژگی‌های Street View، مسیریابی برای پیاده‌روی و نقشه مسیرهای حمل‌ونقل عمومی به گوگل مپ اضافه شدند.

«iOS 3: نسخه‌ای به کام ویژگی‌ها»

نسخه سومiOS همراه با iPhone 3GS، در ژوئن ۲۰۰۹ معرفی شد. این نسخه از iOS همانند آیفون 3GS امکانات برجسته‌ای نسبت به نسل قبل خودنداشت. در مقابل، اپل با لیستی بلندبالا از قابلیت‌ها و اپلیکیشن‌ها، سعی کرده بود کمبود‌های موجود در iOS را جبران کند که در ادامه به بعضی از این موارد اشاره می‌کنیم. لطفاً همچنان با این مقاله از زومیت همراه باشید.

- Cut و Copy و Paste

با انتشار iOS 3، اپل، عمل‌کرد انتخاب‌ متون جدیدی را ارائه نمود که با صفحات لمسی به خوبی سازگار بود. البته این موضوع از جمله مواردی محسوب می‌شد که در آن عمل‌کرد قلم‌نوری بهتر از انگشت است. ترکیب خاص اپل در این مورد، شامل ذره‌بین معروف بزرگنمایی متون و دستگیره لغزشی انتخاب متن بود که علاوه بر اینکه مانند سایر ویژگی‌های iOS به خوبی با تاچ سازگار بودند در رابطه با کاربردپذیری نیز گوی سبقت را از رقیبان خود ربود. همانند سایر ویژگی‌ها و امکانات معرفی شده در iOS 3، این ویژگی نیز مدتها بعد از زمانی که کاربران انتظار داشتند معرفی شد اما اپل در این مدت، تلاش می‌کرد که رابط کاربری و این ویژگی را به استاندارد بالایی که مد‌نظر داشت برساند.

- ویژگی جستجوی Spotlight

کاربران مک، Spotlight را به خوبی می‌شناسند. سرویس جستجوی قدرتمند OS X، که به کمک آن می‌توانید به دنبال هر چیزی بگردید.

یافتن فایل و محتوای مورد نظر در iOS، آهسته آهسته در حال تبدیل شدن به کاری سخت و طاقت‌فرسا بود. از اینرو وجود یک سیستم جستجوی جامع برای جستجوی گوشه و کنار دستگاه اجتناب‌ناپذیر می‌نمود. Spotlight به کاربران iOS اجازه می‌داد که با کشیدن صفحه‌اصلی به سمت راست، با تکست‌باکسی روبرو شوند که از طریق آن می‌توانستند در لیست مخاطبان، ایمیل‌ها، تقویم، نوت‌برداری‌ها و لیست‌ آهنگ‌های خود به دنبال هر چیزی بگردد. بعدها امکانات دیگری به Spotlight اضافه شدند. اما اپل ویژگی وارد کردن متن در صفحه اصلی و جستجوی عبارت در تلفن را «بلاخره به iOS اضافه کرد». امکانی که مدتها به عنوان یکی از ویژگی‌های عادی و متداول در بلک‌بری، پالم، WebOS و ویندوزموبایل شناخته می‌شد.

- راه‌اندازی سرویس اعلان (Notification) برای اپلیکیشن‌های Third Party

با اینکه وعده راه‌اندازی این سرویس در iOS 2، به کاربران داده شده بود ولی تا زمان انتشار iOS 3، خبری از آن نبود. اما در همان شرایط نیز، سرویساعلان‌های پلت‌فرم اپل، همچنان نسبت به رقبا پیشتاز بود. سرویس نوتیفیکشن‌ها، قادر بود، نمایش لیستی از اعلان‌های مرتبط با نرم‌افزارهای مختلف را بر عهده بگیرد. این ویژگی، سرانجام قربانی محبوبیت خود شد و نمایش پی‌در‌پی پنجره‌های اعلان آن کاربران را آزار می‌داد.

اپل، پشتیبانی از MMS را نیز به iOS 3 اضافه کرد. هرچند که تا میانه‌های سال ۲۰۰۹، این ویژگی، نسبت به سایر امکانات iOS، اهمیت کمتری میان کاربران داشت.

سایر ویژگی‌های معرفی شده در iOS 3، به صورت فهرست‌وار عبارت بودند از:

ضبط ویدئو، صفحه‌کلید سازگار با حالت افقی دستگاه، اپلیکیشن‌ ضبط صدا، حذف فایل‌ها از راه دور، بخش صدای بلوتوث و استریو، قابلیت اتصال به اینترنت از طریق دستگاه‌های USB.

در حقیقت iOS 3، بیشتر به جبران ضعف‌های مهم و بررسی شکایات کاربران از سرویس‌های نسخه‌های قبلی پرداخته بود.

ویژگی مهم دیگری که به iOS 3، اضافه شد، شماره‌گیری صوتی بود. البته اگر بخواهیم منصفانه نگاه کنیم، این ویژگی بیشتر چیزی شبیه کنترل‌ صدا بود تا شماره‌گیر صوتی. چراکه علاوه بر شماره‌گیری مخاطبان، می‌توانست یک موسیقی را اجرا کرده و یا آنرا شناسایی کند.

Voice Control، در هنگام معرفی، از زبان‌های زیادی پشتیبانی می‌کرد، موضوعی که با سیاست کلی iOS، یعنی گسترش هرچه بیشتر، همخوانی داشت.

در مجموع iOS 3، بیشتر به پر کردن خلاء ویژگی‌ها و امکانات توجه کرده بود.

علاوه بر موارد فوق، iOS 3، ویژگی‌های تازه‌ای داشت که حتی در اولین عرضه، از ویژگی‌های مشابه موجود در سایر پلت‌فرم‌ها پیشی گرفتند. بعضی از این ویژگی‌های عبارت بودند از:

- لمس صفحه نمایش برای فوکوس در اپلیکیشن دوربین.

- امکان خریداری مستقیم فیلم، سریال‌های تلویزیونی و کتاب از آیتونز و از طریق دستگاه.

- ویژگی نظارت والدین که بر همه چیز در فروشگاه‌ها نظارت می‌کرد.

- ویژگی Find My iPhone، برای ردگیری دستگاه‌های گم شده یا به سرقت رفته است.

- امکان خرید از طریق اپلیکیشن‌های واسطه که به افزایش سود کمپانی منجر شد.

- پشتیبانی کامل از بلوتوث و لوازم جانبی مرتبط با داک برای اتصال‌های دو‌طرفه و P2P.

- پشتیبانی از اجرای اپلیکیشن‌ آی‌پاد در نرم‌افزارهای واسطه (Third Party).

- اپلیکیشن‌ قطب‌نما (عرضه در آیفون 3GS).

- ویژگی تکمیل خودکار فیلدها (Autofill) در سافاری.

- اضافه شدن تعداد زیادی API به SDK برای بهره‌مندی از مزیت‌های سازگاری‌های آیفون.

پس از اینکه iOS 1، پلت‌فرم جدید اپل را در بازار مستقر کرد و iOS 2، پای اپلیکیشن‌ها را به iOS باز کرد، iOS 3، در حقیقت به جبران ضعف‌های مهم و بررسی شکایات کاربران از سرویس‌های نسخه‌های قبلی پرداخت. اپل با بروز رسانی‌های مداوم خود، نه تنها تلاش نمود که به از نظر امکانات سیستم‌عامل خود را به رقبا نزدیک کند، بلکه تلاش نمود، سیستم‌عامل ارائه کند که نسبت به سایرین پیشتاز نیز باشد.

تا این مرحله، اپل به خوبی iOS را به جلو رانده بود و فقط چند نقص مهم مانند عدم پشتیبانی از چندوظیفگی در آن را وجود داشت.

«بروز رسانی‌هایiOS 3»

چند ماه بعد، اپل نسخه 3.1 را منتشر کرد که چند ویژگی دیگر مانند قفل‌کردن راه دور، امکان دانلود زنگ‌خوری، ترکیب هوشمندانه موزیک و Voice Control از طریق بلوتوث را به iOS اضافه نمود. در فوریه ۲۰۱۰ نیز نسخه 3.1.3 منتشر شد که نسخه نهایی سیستم‌عامل را برای آیفون 2G و آی‌پاد تاچ عرضه می‌کرد.

«iOS 3.2: آی‌پد وارد می‌شود»

حالا زمان مناسب فرا رسیده بود و iOS بر روی گجت‌هایی با صفحه بزرگ‌تر نیز اجرا می‌شد. مانند دوره‌های قبل که اپل کار مشابهی برای سازگاری iOS با دستگاه‌های اصلی خود انجام می‌داد، این‌بار نیز با انتشار یک بروز رسانی جدید، خود را برای ملاقات با آی‌پد مهیا کرد. هدف اصلی انتشار iOS 3.2 در حقیقت همین بود. یعنی سفارشی‌سازی iOS برای سازگاری با صفحه‌نمایش بزرگ‌تر آی‌پد و مواردی چون صفحه‌اصلی گسترده‌تر (Landscape)، پنجره‌های اعلان جدید و غیره.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: